سه‌شنبه, 29 اسفند 1402
نصر نیروی یزد - متن مقاله :: اینولاکس: چهره‌ی جدیدی از انرژی باد

اینولاکس: چهره‌ی جدیدی از انرژی باد
نگارنده مقاله: واحد تحقیق و توسعه شرکت مهندسی نصر نیروی یزد

سیستم های تبدیل انرژی باد از بیش از سه هزار سال پیش وجود داشته اند .از زمان پیدایش آسیاب‌های بادی  محور عمودی توسط ایرانیان باستان حدود سه هزار سال پیش ، انرژی باد به عنوان یک نیروی محرک،نقش اساسی در حرکت قایق ها و کشتی رانی ، خنک نگه داشتن خانه ها توسط چرخه هوای بیرون ، محرک ماشین ها در صنایع کشاورزی و حتی تولید وسایل کوچک ایفا کرده است . در اواخر قرن 18 و اوایل قرن 19 میلادی ، تبدیل انرژی باد به انرژی الکتریکی نقطه عطفی در صنعت انرژی باد بوده است . توربین های بادی در سه دهه اخیر به سرعت در سطح جهان گسترش پیدا کرده اند . با این حال دسترسی کامل به باد ، دور از دسترس است .

      در دو دهه اخیر تولید کنندگان ، تدریجا توربین بادی مرسوم را بهبود داده اند ، اما بیشترین انرژی از ساختن توربین ها با بزرگترین پره‌های توربین حاصل می شود ، که این کار نیازمند ساختن برج های بلند و در نتیجه افزایش هزینه و اشغال فضای بیشتر را منجر می‌شود . بنابراین اندازه و ارتفاع توربین ها افزایش می یابد و اغلب به بالای 100 متر می‌رسد . هزینه تولید انرژی بادی نسبت به تولید انرژی از طریق نیروگاه های آبی ، زغال و گاز طبیعی بیشتر است .  زمان بیکاری (DownTime) ،خرابی و هزینه تعمیر این توربین ها معمولاً زیاد است . علاوه بر این ، اعتراض ها از اثر مخرب این صنعت بر محیط زیست و همچنین آثار سوئی نظیر امواج صوتی فرکانس پایین و سوسو زدن نور در حین چرخش توربین ، برای سلامتی انسان ضرر دارد .  به دلیل وجود این پارامترها ، ارتفاع برج و اندازه های پره ها  در سیستم‌های مرسوم در جهت افزایش ظرفیت توربین ، رشد قابل ملاحظه ای داشته است . بنابراین یکی از مشکلات و چالش‌های اساسی در تولید ، تدارکات ، نصب ، تعمیر و نگهداری این برج ها ، ارتفاع برج و اندازه‌ی پره‌های توربین می باشد . محققان در سراسر جهان پیشرفت‌هایی  به منظور کاربردهای خاص در این زمینه داشته‌اند . به عنوان مثال ، واحد‌های هوابرد ارتفاع توربین را به 300 تا 500 متر از سطح زمین افزایش داده‌اند .

     یک تکنولوژی جدید و پیشرفته ، اینولاکس ( افزاینده سرعت ) نام دارد . اینولاکس یک تسخیر کننده باد است و اجازه کنترل بیشتر این انرژی نامتناهی را می‌دهد، در حالیکه توربین‌های بادی مرسوم از توربین –ژنراتورهای بزرگ که بالای یک برج قرار گرفته‌است، استفاده می‌کنند. بر خلاف این ، در سیستم‌های اینولاکس، قیف‌های تسخیر کننده‌ی انرژی باد بر روی زمین قرار گرفته‌اند و به جای استفاده از مقدار کمی باد که از پره‌های توربین عبور می‌کند ، اینولاکس باد را با یک قیف تسخیر می‌کند و آن را در طول یک تونل باریک‌شونده که باعث شتاب گیری جریان باد می‌شود ، هدایت می‌کند،پس جریان باد ،ژنراتور را که بر روی زمین یا زیر زمین قرار دارد ،  به حرکت در می آورد .

سیستم های تبدیل انرژی باد از بیش از سه هزار سال پیش وجود داشته اند .از زمان پیدایش آسیاب‌های بادی  محور عمودی توسط ایرانیان باستان حدود سه هزار سال پیش ، انرژی باد به عنوان یک نیروی محرک،نقش اساسی در حرکت قایق ها و کشتی رانی ، خنک نگه داشتن خانه ها توسط چرخه هوای بیرون ، محرک ماشین ها در صنایع کشاورزی و حتی تولید وسایل کوچک ایفا کرده است . در اواخر قرن 18 و اوایل قرن 19 میلادی ، تبدیل انرژی باد به انرژی الکتریکی نقطه عطفی در صنعت انرژی باد بوده است . توربین های بادی در سه دهه اخیر به سرعت در سطح جهان گسترش پیدا کرده اند . با این حال دسترسی کامل به باد ، دور از دسترس است .

      در دو دهه اخیر تولید کنندگان ، تدریجا توربین بادی مرسوم را بهبود داده اند ، اما بیشترین انرژی از ساختن توربین ها با بزرگترین پره‌های توربین حاصل می شود ، که این کار نیازمند ساختن برج های بلند و در نتیجه افزایش هزینه و اشغال فضای بیشتر را منجر می‌شود . بنابراین اندازه و ارتفاع توربین ها افزایش می یابد و اغلب به بالای 100 متر می‌رسد . هزینه تولید انرژی بادی نسبت به تولید انرژی از طریق نیروگاه های آبی ، زغال و گاز طبیعی بیشتر است .  زمان بیکاری (DownTime) ،خرابی و هزینه تعمیر این توربین ها معمولاً زیاد است . علاوه بر این ، اعتراض ها از اثر مخرب این صنعت بر محیط زیست و همچنین آثار سوئی نظیر امواج صوتی فرکانس پایین و سوسو زدن نور در حین چرخش توربین ، برای سلامتی انسان ضرر دارد .  به دلیل وجود این پارامترها ، ارتفاع برج و اندازه های پره ها  در سیستم‌های مرسوم در جهت افزایش ظرفیت توربین ، رشد قابل ملاحظه ای داشته است . بنابراین یکی از مشکلات و چالش‌های اساسی در تولید ، تدارکات ، نصب ، تعمیر و نگهداری این برج ها ، ارتفاع برج و اندازه‌ی پره‌های توربین می باشد . محققان در سراسر جهان پیشرفت‌هایی  به منظور کاربردهای خاص در این زمینه داشته‌اند . به عنوان مثال ، واحد‌های هوابرد ارتفاع توربین را به 300 تا 500 متر از سطح زمین افزایش داده‌اند .

     یک تکنولوژی جدید و پیشرفته ، اینولاکس ( افزاینده سرعت ) نام دارد . اینولاکس یک تسخیر کننده باد است و اجازه کنترل بیشتر این انرژی نامتناهی را می‌دهد، در حالیکه توربین‌های بادی مرسوم از توربین –ژنراتورهای بزرگ که بالای یک برج قرار گرفته‌است، استفاده می‌کنند. بر خلاف این ، در سیستم‌های اینولاکس، قیف‌های تسخیر کننده‌ی انرژی باد بر روی زمین قرار گرفته‌اند و به جای استفاده از مقدار کمی باد که از پره‌های توربین عبور می‌کند ، اینولاکس باد را با یک قیف تسخیر می‌کند و آن را در طول یک تونل باریک‌شونده که باعث شتاب گیری جریان باد می‌شود ، هدایت می‌کند،پس جریان باد ،ژنراتور را که بر روی زمین یا زیر زمین قرار دارد ،  به حرکت در می آورد .

دریافت فایل مقاله
تعداد بازدید: 4117